شُرَکَائَکُمْ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شُرَکَائَکُمْ: (ادْعُوا شُرَكآئَكُمْ) تعبير به
«شُرَكَاءَكُمْ» جمع
«شريک» از مادّه
«شِركة» با اين كه اين شريک‌ها را براى خدا قائل بودند، اشاره به اين است كه شريک‌ها را شما ساختيد و تعلق به شما دارد.
(وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ) (و به آن عبادت كنندگان گفته مى‌شود: معبودهايتان را كه همتاى خدا مى‌پنداشتيد بخوانيد تا شما را يارى كنند. معبودهايشان را مى‌خوانند، ولى جوابى به آنان نمى‌دهند و در اين هنگام عذاب الهى را با چشم خود مى‌بينند و آرزو مى‌كنند اى كاش هدايت يافته بودند)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از كلمه
(شركائهم) شركاى ايشان آلهه‌اى است كه به خيال آنان شركاى خدا بودند و لذا شركاء را به خود آنان اضافه كرد و نسبت داد (شركاءشان) و از اينكه فرمود: به ايشان گفته مى‌شود بخوانيد شركاى خود را، منظور از خواندن آن‌ها اين است كه: بيايند و پرستندگان خود را يارى نموده و عذاب را از ايشان دفع كنند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شُرَکَائَکُمْ»، ص۳۱۲.
