شِیَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شِیَة:
(لاٰ شِيَةَ فِيهٰا) شِیَة: به معنى «خال يا لكه» و رنگى بر پوست حيوان كه با رنگ اصلى‌اش مخالف باشد و در اصل از ماده
«وشى» به معنى رنگين كردن لباس و نقش‌ونگار كردن آن است و
«واشى» به معنى «نقاش پارچه» آمده و نيز به كسى كه چهارپايان و مواشى زياد دارد اطلاق شده است.
كلمه «شية» كه در ماجراى گاو
بنی اسرائیل به كار رفته، درباره ماده گاوى است، ميانسال، زرد يكدست، خوشرنگ و درخشنده و بدون عيب كه «حتى هيچ‌گونه رنگ ديگرى در آن نباشد»، يعنى خال و لكه‌اى در پوست آن ديده نشود
شرح بيشتر داستان را در تفسير نمونه ذيل
آیات مطالعه فرماييد.
به موردی از کاربرد
شِیَة در
قرآن، اشاره می‌شود:
(قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لاَّ ذَلُولٌ تُثِيرُ الأَرْضَ وَ لاَ تَسْقِي الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لاَّ شِيَةَ فِيهَا قَالُواْ الآنَ جِئْتَ بِالْحَقِّ فَذَبَحُوهَا وَ مَا كَادُواْ يَفْعَلُونَ) (گفت: او مى‌فرمايد: «گاوى باشد كه نه براى شخم زدن رام شده و نه براى زراعت آبكشى كند؛ از هر عيبى بركنار بوده و رنگ ديگرى در آن نباشد.» گفتند: «الان حق مطلب را آوردى.» سپس چنان گاوى را با زحمت پيدا كردند و آن را سر بريدند؛ ولى مايل نبودند اين كار را انجام دهند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شِیَة»، ج۴، ص۶۷۰.
