صابئه (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صابئه: (وَ النَّصارى وَ الصَّابِئِينَ) «صابئه» از
«صبأ» گرفته شده، چون اين طایفه از طريق حق و آیين انبياء منحرف گشتند، لذا آن‌ها را «صابئه» مى‌گويند.
در «
فرهنگ دهخدا» پس از تأييد اين كه اين كلمه عبرى است مى‌گويد: «صابئين» جمع «صَأْبى» و مشتق از ريشه عبرى (ص- ب- ع) به معناى فرو رفتن در آب (يعنى تعميد كنندگان) مى‌باشد. كه به هنگام تعريب «ع» آن ساقط شده است.
(إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ الَّذِينَ هَادُواْ وَ النَّصَارَى وَ الصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ) (كسانى كه به پيامبر اسلام ايمان آوردند، و كسانى كه به آيين
يهود گرويدند و
نصارى و
صابئان (پيروان يحيى) هركدام كه به خدا و روز بازپسين ايمان آورده، و كارى شايسته انجام دهند، پاداششان نزد
پروردگارشان مسلّم است؛ و نه ترسى بر آن‌هاست و نه اندوهگين مى‌شوند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كسانى هستند كه ايمان ظاهرى دارند، و باين نام و باين سمت شناخته شده‌اند، بنا بر اين معناى آيه اين ميشود: (اين نامها و نامگذاريها كه داريد، از قبيل مؤمنين، يهوديان، مسيحيان، صابئيان، اينها نزد خدا هيچ ارزشى ندارد، نه شما را مستحق پاداشى مى‌كند، و نه از عذاب او ايمن می‌سازد) هم چنان كه يهود و نصارى بنا به حكايت قرآن مى‌گفته‌اند:
(لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ، إِلَّا مَنْ كانَ هُوداً أَوْ نَصارى)، داخل بهشت نمی‌شود، مگر كسى كه (به خيال ما يهوديان) يهودى باشد، و يا كسى كه (به زعم ما مسيحيان)، نصارى باشد)، بلكه تنها ملاک كار، سبب احترام، سعادت، حقيقت ايمان به خدا و روز جزاء است، و نيز عمل صالح است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مكارم شيرازى، ناصر، لغات در تفسير نمونه، بر گرفته از مقاله «صابئه»، ص۳۲۷.
