صاخَّه (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صاخَّه: (فَإِذا جآئَتِ الصّآخَّةُ) «صاخَّه» از مادّه
«صخّ» در اصل، به معناى صوت شديدى است كه نزديک است گوش
انسان را كر كند، و يا به راستى گوش را كر مى‌كند؛ و در اين‌جا اشاره به «نفخه دوم صور» است، همان صيحه عظيمى كه صيحه بيدارى و حيات مى‌باشد، و همگان را زنده كرده، به عرصه محشر دعوت مى‌كند.
(فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ) (هنگامى كه صيحه
رستاخيز بيايد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين جمله اشاره است به سرانجام آن تدبيرى كه در اين
آيات ذكر شده بود، تدبير عام ربوبى و تدبير خصوصيش در رابطه با انسان، و اين‌كه اين تدبير سرانجامش به كجا منتهى مى‌شود، و امرى كه خداى تعالى به انسان‌ها كرد تا او را بندگى كنند، آيا انسان اين امر را به انجام رسانيد يا خير؟ و آن سرانجام همان روز صاخه (قيامت) است، كه انسان جزاى اعمال خود را دريافت مى‌كند. كلمه صاخه به معناى صيحه شديدى است كه از شدتش گوش‌ها كر شود، و منظور از آن نفخه صور است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مكارم شيرازى، ناصر، لغات در تفسير نمونه، بر گرفته از مقاله «صاخَّه»، ص۳۲۷.
