صفت تفشی•

صفت تفشی به انتشار هوا در فضای دهان هنگام تلفظ حرف اطلاق می‌شود و یکی از صفات فرعی حروف می‌باشد.

«تفشی» مصدر باب تفعل و به معنای از هم پاشیدن، پهن شدن، پراکندگی و انتشار است. تفشی در علم تجوید عبارت است از انتشار هوا در فضای دهان هنگام تلفظ حرف.

حرف «ش» را که دارای این صفت است حرف تفشی گویند. این صفت از صفات فرعی یا عارضی حروف است.

۱.	↑ پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۵۴.
۲.	↑ بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۷۲.
۳.	↑ فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۱۵۳.
۴.	↑ جمعی از محققان، التجوید، ص۲۰.
۵.	↑ موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۶۰.
۶.	↑ محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۵۰.
۷.	↑ قرطبی، عبدالوهاب بن محمد، -۴۶۱ق، الموضع فی التجوید، ص۹۶.