نفث (به فتح اول و سکون دوم) در لغت به معنای دمیدن از دهان ، و در اصطلاح تجوید به این معنا است که هنگام تلفظحرف ، از مخرج آن هوا دمیده می‌شود و بیرون می‌آید و در مقام ادا، صدایی است شبیه صدای دمیدن کوره آهنگری یا زرگری . نفث از صفات فرعی و غیرمتضاد به شمار می‌آید حرف دارای این صفت را « حرف منفوث » گویند؛ مانند: حرف «ث» در کلمات ثلث، یلهث و ثلاثه.
