صومعه خام
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صومعه مفرد «صوامع» است كه در قرآن كريم به صورت جمع به كار رفته است.(حج:۴۰) صومعه بنايى است با سرى بلند وباريك كه ترسايان مسيحى براى عبادت در آن عزلت مى‌گزينند.
[۱] به جهت شباهت مناره به صومعه، در برخى روايات و كلمات فقها، صومعه به معناى مناره نيز به كار رفته است( مناره).
در روايتى استحباب شش ركعت نماز در مسجد منى در اصل صومعه وارد شده است
[۲] فقيهان، مراد از اصل صومعه را پايين مناره۴ و يا عمارت پايين آن دانسته‌اند
[۳] كراهت اذان گفتن در صومعه نيز در كلمات برخى از قدما آمده است.
[۴] برخى، مراد از آن را مناره
[۵] و گروهى هر سطح بلند دانسته‌اند.
[۶] برخى نيز احتمال داده‌اند كه مراد از آن بنايى خاص غير مناره يا خصوص همان صومعه نصارا باشد.
[۷] از آن در باب جهاد سخن گفته‌اند.
راهبانى كه در صومعه عزلت گزيده و خود را وقف عبادت كرده‌اند و به كار ديگرى اشتغال ندارند، در صورت ناتوان بودن در جنگيدن و عدم تقويت فكرى و نظرى كفار در جنگ و خطرناك نبودن وجودشان براى مسلمانان، كشته نمى‌شوند.
[۸] احداث صومعه در كشور اسلامى براى راهبان جايز نيست؛ اما صومعه‌هايى كه از قديم داشته‌اند، در دستشان باقى مى‌ماند
[۹] ( معبد).
فهرست:
[۱۰] لسان العرب ، واژه «صمع»
[۱۱] کلینی، الكافى، ج۴، ص۵۱۹
[۱۲] الحدائق الناضرة، ج۱۷، ص۳۳۲ ؛ جواهر الكلام، ج۲۰، ص۴۴
[۱۳] مرآة العقول، ج۱۸، ص۲۱۲
[۱۴] المبسوط، ج۱، ص۹۶
[۱۵] تحرير الاحكام، ج۱، ص۲۲۶ ؛ البيان، ص۱۳۹ ؛ جواهر الكلام، ج۹، ص۶۲
[۱۶] بحار الانوار، ج۸۴، ص۱۴۸
[۱۷] الفوائد المليّة، ص۱۵۴
[۱۸] مختلف الشيعة، ج۴، ص۳۹۲
[۱۹] تحرير الاحكام، ج۲، ص۲۱۴ ـ ۲۱۵ ؛ تذكرة الفقهاء، ج۹، ص۳۴۰ ـ ۳۴۱ .
