صَلُّوا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَلُّوا
صَلُّوا: (صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً) آنچه مناسب‌تر با ريشه لغوى اين كلمه، و ظاهر
آیه قرآن به نظر مى‌رسد، اين است كه
«صَلُّوا» امر به طلب رحمت و درود فرستادن بر پيامبر (صلى‌الله‌عليه‌وآله) است.
(إِنَّ اللَّهَ وَ مَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيمًا) (خدا و فرشتگانش بر
پیامبر درود مى‌فرستند؛ اى كسانى كه
ایمان آورده‌ايد، بر او درود فرستيد و در برابر اوامر او كاملًا تسليم باشيد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه صلاة در اصل به معناى انعطاف بوده، و صلات خدا بر پيغمبر به معناى انعطاف او به وى است، به وسيله رحمتش، البته انعطافى مطلق، چون در آيه شريفه صلات را مقيد به قيدى نكرده، و همچنين صلات ملائكه او بر آن جناب، انعطاف ايشان است بر وى، به اينكه او را تزكيه نموده و برايش استغفار كنند، و صلات
مؤمنین بر او انعطاف ايشان است به وسيله درخواست رحمت براى اوست. در اينكه قبل از امر به مؤمنين كه بر او صلوات بفرستيد، نخست صلات خود و ملائكه خود را ذكر كرده، دلالتى هست بر اينكه صلوات مؤمنين بر آن جناب به پيروى خداى سبحان، و متابعت ملائكه اوست، و اين خود نهى آينده را تاكيد مى‌كند.
از طريق
شیعه و
سنی هم روايت بسيار زياد رسيده، در اينكه طريق صلوات فرستادن مؤمنين بر آن جناب، اين است كه از خدا بخواهند بر او و آل او صلوات بفرستد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «صَلُّوا»، ص۳۳۷.
