• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صَلْداً (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



صَلْداً
صَلْداً:(صَلْداً لايَقْدِرُونَ)
«صَلْداً» نيز به معناى سنگ صافى است كه چيزى بر آن نمى‌رويد.



(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِكُم بِالْمَنِّ وَ الأذَى كَالَّذِي يُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَ لاَ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْدًا لاَّ يَقْدِرُونَ عَلَى شَيْءٍ مِّمَّا كَسَبُواْ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ) (اى كسانى كه ایمان آورده‌ايد! صدقات خود را با منّت و آزار، باطل نسازيد؛ همانند كسى كه مال خود را براى نشان دادن به مردم، انفاق مى‌كند؛ و به خدا و روز واپسين، ايمان نمى‌آورد؛ عمل او همچون قطعه سنگى است كه بر آن، قشر نازكى از خاك باشد؛ و بذرهايى در آن افشانده شود؛ و رگبارى بر آن ببارد، و همه خاک‌ها و بذرها را بشويد، و آن را صاف و خالى از خاک و بذر رها كند. آن‌ها از كارى كه انجام داده‌اند، چيزى بدست نمى‌آورند؛ و خداوند، گروه کافران را هدايت نمى‌كند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه صفوان و نيز كلمه صفا به معناى سنگ صاف و سخت است، و كلمه وابل به معناى باران تند و رگبار طولانى است و ضمير در جمله (لا يقدرون) نيز به همان (الذى ينفق) ... بر مى‌گردد، خواهى گفت: كلمه الذى مفرد است ولى ضمير در جمله لا يقدرون جمع است. در پاسخ مى‌گوئيم كلمه الذى هر چند كه لفظا مفرد است و ليكن در اينجا در معناى جمع استعمال شده و به معناى همه كسانى است كه چنين باشند. اين آيه وجه شباهت رياكار به سنگ را بيان مى‌كند، معناى وسيعى است كه هم در رياكار هست و هم در آن سنگ، و آن بى‌اثر و سست بودن عمل است هم چنان كه خاكى كه روى سنگ صاف قرار دارد با بارانى اندك از بين رفته و نمى‌تواند اثرى داشته باشد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. بقره/سوره۲، آیه۲۶۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۹۰.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۸۸.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۸۱.    
۵. بقره/سوره۲، آیه۲۶۴.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۴.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۵۹۸.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۳۹۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۴۵.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۵۰.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «صَلْداً»، ص۳۳۶.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره بقره | لغات قرآن




جعبه ابزار