صَکَّت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَكَّت
صَكَّت:(فَصَكَّتْ وَجْهَها) «صَكَّت» از مادّه «
صكّ» (بر وزن شک)، به معناى زدن شديد، يا به صورت زدن است،
و منظور در اين‌جا اين است كه همسر
ابراهيم (عليه‌السلام) هنگامى كه نويد تولد فرزندى را شنيد، همان‌گونه كه عادت زنان است، دست‌ها را از شدت تعجب و حيا به صورت زد.
(فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَ قَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ) (در اين هنگام همسرش جلو آمد در حالى كه از خوشحالى و تعجّب فرياد مى‌كشيد، به صورت خود زد و گفت: « آيا پسرى خواهم آورد با اين‌كه پيرزنى نازا هستم؟!».)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در مجمع البيان مى‌گويد: كلمه صرة به معناى فرياد شديد است، و از صرير دروازه گرفته شده، كه هنگام باز و بسته شدن صدا مى‌كند، و اين كلمه در مورد جماعت هم به همين شكل استعمال مى‌شود. و كلمه صک زدن با اعتماد شديد است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مكارم شيرازى، ناصر، لغات در تفسير نمونه، بر گرفته از مقاله «صَكَّت»، ص۳۳۶.
