صَیاصِی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَياصِى
صَياصِى:(مِنْ صَياصِيهِمْ) «صَياصِى» جمع «
صيصيه» به معناى قلعه‌هاى محكم است،
سپس به هر وسيله دفاعى نيز اطلاق شده است، مانند شاخ گاو و شاخكى كه در پاى خروس است.
(وَ أَنزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُم مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن صَيَاصِيهِمْ وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَرِيقًا) (و
خداوند گروهى از اهل كتاب (
يهود) را كه از آنان (
مشركان عرب) حمايت كردند از قلعه‌هاى محكمشان پايين كشيد و در دل‌هايشان وحشت افكند؛ و كارشان به جايى رسيد كه گروهى را به قتل مى‌رسانديد و گروهى را اسير مى‌كرديد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: صياصى جمع صيصية است، كه به معناى قلعه بسيار محكمى است، كه با آن از حمله دشمن جلوگيرى مى‌شود، و شايد تعبير به انزال از قلعه‌ها، (با اينكه ممكن بود بفرمايد آنها را از قلعه‌هايشان بيرون كرديم)، به اين جهت باشد كه اهل كتاب از بالاى برج‌ها و ديوارهاى قلعه بر دشمنان خود كه در بيرون قلعه ايشان را محاصره مى‌كردند مشرف مى‌شدند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مكارم شيرازى، ناصر، لغات در تفسير نمونه، بر گرفته از مقاله «صَياصِى»، ص۳۳۹.
