صِرّ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صِرّ:(رِيْحٍ فِيْها صِرٌّ) «صِرّ» و
«اصرار» از يک ريشه هستند و به معناى بستن چيزى توأم با شدت مى‌آيد
و در اين‌جا به معناى شدتى است كه در باد باشد، خواه به شكل يک باد سوزان، و يا سرد و خشک كننده باشد.
(مَثَلُ مَا يُنفِقُونَ فِي هِذِهِ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَثَلِ رِيحٍ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ وَ مَا ظَلَمَهُمُ اللّهُ وَ لَكِنْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ) (آن‌چه آن‌ها در اين زندگى دنيا
انفاق مى‌كنند، همانند باد سوزانى است كه به زراعت قومى كه بر خود ستم كرده و در جايگاه نامناسب، كشت نموده‌اند، بوزد و آن را نابود سازد.
خدا به آن‌ها ستم نكرده؛ بلكه آن‌ها، خودشان به خويشتن ستم مى‌كنند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه صر به معناى سرماى شديد است. اگر مطلبى را كه برايش مثل زده (يعنى انفاق يهوديان را) مقيد كرد به قيد (در اين زندگى دنيا) براى اين بوده كه بفهماند، آنان از خانه آخرت بريده‌اند و انفاق‌شان هيچ ارتباطى به حيات آخرت ندارد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «صِرّ»، ص۳۳۲.
