• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ضریح‌

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ضریح سازه‌ای به شکل مکعب که بر قبر می‌نهند.


ضریح در عربی به معنای شکاف میانه قبر و خود قبر آمده است؛
[۱] لسان العرب، واژه «ضرح».    
لیکن در فارسی در معنای سازه‌ای از فلز یا چوب به شکل مکعب که بر قبر معصومان علیهم السّلام و دیگر بزرگان دین می‌نهند، به کار می‌رود. در کلمات فقها نیز همین معنا مراد است.

از احکام مرتبط با آن در باب‌هایی چون طهارت سخن گفته‌اند.

ضریح معصومان علیهم السّلام و امام زادگان عظیم الشّأن، محترم و تعظیم آن واجب است؛ از این رو، نجس کردن آن، همچنین هر اقدامی که اهانت به شمار رود، حرام است و در صورت نجس شدن، زدودن نجاست از آن واجب است.
[۲] البیان، ص۹۳.
[۳] الرسائل العشر (حلّی)، ص۵۹.
[۴] العناوین، ج۱، ص۵۵۶ - ۵۵۷.    


۱. ↑ لسان العرب، واژه «ضرح».    
۲. ↑ البیان، ص۹۳.
۳. ↑ الرسائل العشر (حلّی)، ص۵۹.
۴. ↑ العناوین، ج۱، ص۵۵۶ - ۵۵۷.    


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، زیر نظر آیت‌الله محمود هاشمی‌شاهرودی، ج۵، ص۱۴۷، برگرفته از مقاله«ضریح».    



جعبه ابزار