الف) سوره‌های دارای آیه سجده دار؛ ب) هر سوره‌ای که در آن لفظ «کلا» به کار رفته باشد؛ ج) سوره‌هایی که در آن خطاب «یا ایهاالناس» آمده و «یا ایها الذین آمنوا» نیامده است؛ جز سوره حج که دارای خطاب «یا ایها الذین آمنوا» است و در عین حال مکی است؛ د) سوره‌هایی (جز سوره بقره ) که در آن داستان زندگی انبیا و امت‌های پیشین بیان شده است؛ هـ) هر سوره‌ای (جز سوره بقره) که در آن داستان آدم و ابلیس آمده باشد؛ و) هر سوره‌ای (جز دو سوره بقره و آل عمران) که با حروف مقطعه آغاز می‌شود. این شش ویژگی - جز موارد استثنا - نشانه‌های قطعی و کلی سوره‌های مکی است و قابل تخلف نیست.
