• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طبع خام

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



طبع، به مزاج اطلاق می‌شود.
از احكام مرتبط با آن در بابهاى طهارت، صلات و اطعمه و اشربه سخن گفته‌اند.
طهارت: استفراغ و نيز خلال كردنى كه موجب خون ريزى لثه گردد، درصورتى كه طبع از آن دو آزرده شود، از موجبات استحباب وضو بر شمرده شده است.[۱]     برخى استحباب آن را نپذيرفته‌اند.[۲]    
مصرف آب پاكى كه رنگ، بو يا مزه آن به سبب زياد ماندن يا افتادن چيزى در آن تغيير يافته براى نوشيدن، وضو و يا غسل مكروه است. برخى گفته‌اند: كراهت در فرضى است كه تغيّر به گونه‌اى باشد كه طبع انسان از آن كراهت و نفرت داشته باشد.[۳]    
صلات: از جاهايى كه نماز گزاردن در آن كراهت دارد، محل آلوده‌اى است كه طبع انسان از آن تنفر دارد.[۴]    
اطعمه و اشربه: خوردن و نوشيدن خبائث حرام است. خبيث عبارت است از آنچه انسان بر حسب طبع سالم خود از آن متنفر است [۵]    .
فهرست منابع:
[۶]     الالفية و النفلية، ص۹۲
[۷]     الحدائق الناضرة، ج۲، ص۱۴۵ ؛ بحار الانوار، ج۸۰، ص۳۱۳
[۸]     مشارق الشموس، ص۱۸۵ ؛ مرآة العقول، ج۱۳، ص۲۱
[۹]     العروة الوثقى، ج۲، ص۳۹۸
[۱۰]     مفاتيح الشرائع، ج۲، ص۲۱۷ ؛ مستند الشيعة، ج۱۵، ص۹ ـ ۱۰.



جعبه ابزار