• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طبل خام

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



طبل، به ساز كوبه‌اى به شكل استوانه اطلاق می‌شود.
بنابر آنچه از كلمات برخى فقها و لغويان استفاده مى‌شود، طبل گونه‌هاى مختلفى دارد. نوعى از آن با انگشتان دست نواخته مى‌شود كه در فارسى به آن تنبك گويند و كاربرد آن مجالس لهو و لعب است.
نوع ديگر، طبل‌هايى است در اندازه‌هاى متفاوت و معمولاً بزرگ كه با دو چوب كلفت و نازك بر آن مى‌كوبند. در فارسى به آن، دُهُل نيز گويند و در گذشته معمولاً براى اعلام خبرهاى مهم و يا در جنگها كاربرد داشته است.[۱]     از آن در باب تجارت و وصيّت نام برده‌اند.
طبلى كه مناسب مجالس لهو و لعب است و به طور معمول كاربرد لهوى دارد، از آلات لهو به شمار مى‌رود كه نواختن، خريد و فروش و هرگونه تصرف در آن‌ها حرام است [۲]    .
نواختن بر طبل غير لهوى، همچون طبل جنگ و نيز خريد و فروش و ساير تصرفات در آن، جايز است؛ چنان كه وصيّت به آن و نيز طبلى كه از آن، هم استفاده حلال مى‌شود و هم استفاده حرام صحيح است.
چنانچه وصيّت كننده طبل‌هاى مختلف لهوى و غير لهوى داشته باشد و به يكى از آن‌ها وصيّت كند، وصيّت به طبل حلال (غير لهوى) منصرف مى‌شود.[۳]    
فهرست منابع:
[۴]     لغت نامه دهخدا، واژه « طبل » ؛ لسان العرب، واژه « طبل » ؛ تذكرة الفقهاء، ج۲، ص۴۸۳
[۵]     المختصرالنافع، ص۱۱۶ ؛ رياض المسائل، ج۸، ص۴۹ ؛ صراط النجاط، ج۱، ص۳۷۶ ؛ صراط النجاط، ج۲، ص۲۹۰؛ صراط النجاط، ج۲، ص۴۴۳ ؛ توضيح المسائل مراجع، ج۲، ص۸۱۳
[۶]     المبسوط، ج۴، ص۱۹ ـ ۲۰ ؛ تذكرة الفقهاء، ج۲، ص۴۸۳ ؛ الروضة البهية، ج۵، ص۳۸ ؛ مفتاح الكرامة، ج۱۹، ص۷۵۳؛ مفتاح الكرامة، ج۱۹، ص۸۰۴ .



جعبه ابزار