طیره
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طيره
طِيَره: فال بد زدن به چيزى.
طيره در دوران جاهليت مرسوم بوده است. مردم جاهلى هنگام سفر و انجام دادن كارهاى مهم به رخدادها، پرندگان و حيوانات، فال بد زده و به سبب آن از انجام دادن كار يا رفتن به سفر خوددارى مى‌كردند. از اين عنوان به مناسبت در باب حج و كفارات سخن رفته است.
حكم: طيره مكروه و ترك آن مستحب است.
[۱] رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله ـ بر حسب روايت نقل شده ـ فال نيك زدن را دوست و از فال بد زدن كراهت داشت.
[۲] بر پايه روايتى، كفّاره طيره، توكل بر خدا است
[۳] و در پرتو توكل بر خداوند تعالى و عدم اعتنا به آنچه رخ داده، اثر سوء عملى كه به آن فال بد زده شده بر طرف خواهد شد. چنان كه در روايتى ديگر آمده است: تأثير طيره و ميزان آن به تفأل زننده بستگى دارد. اگر او آن را سبك و كوچك بشمارد، كار بر او سبك مى‌شود و اگر سخت بگيرد، سخت و دشوار مى‌گردد و اگر ناچيز انگارد، هيچ اثر سوئى بر او نخواهد گذاشت.
[۴] براى رفع اثر سوء فال بد زدن، صدقه دادن مستحب است و نيز در سفر هنگام رخداد چيزى كه به آن فال بد زده مى‌شود مستحب است اين دعا خوانده شود: «اِعْتَصَمتُ بِكَ يا رَبِّ مِن شَرِّ ما اَجِدُ فى نَفسى فاعْصِمنى مِن ذلِكَ».
[۵] [۶] وسائل الشيعة، ج۱۱، ص۳۶۱.
[۷] الدروس الشرعية، ج۳، ص۱۶۵.
[۸] وسائل الشيعة، ج۲۲، ص۴۰۴.
[۹] الكافى (كلينى) ، ج۸، ص۱۹۷ ـ ۱۹۸ ؛ جواهرالكلام، ج۳۳، ص۱۹۳.
[۱۰] وسائل الشيعة، ج۱۱، ص۳۶۳.
