• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ظاهر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ظاهر، لفظ دارای ظهور بیشتر در یکی از معانی محتمل را می‌گویند.



الفاظ قرآن یا نص است یا ظاهر. «ظاهر» لفظی است که چند معنای احتمالی دارد؛ ولی در یکی از آن‌ها ظهور بیشتر و رحجان دارد؛ به عبارت دیگر، اگر لفظ، یک معنای مستقل داشته باشد و بیش از آن هم احتمال داده نشود «نص» است، و اگر چند احتمال داشته باشد که یکی از آن‌ها اظهر و دارای ترجیح باشد «ظاهر» خوانده می‌شود.


مانند:
۱. لفظ «باغ» در (فمن اضطر غیر باغ ولا عاد) که بر جاهل و ظالم اطلاق می‌شود؛ ولی در معنای ظالم، اظهر است.
۲. لفظ «طهر» در (و لاتقربوهن حتی یطهرن) که بر انقطاع خون ، وضو و غسل اطلاق می‌شود؛ ولی اطلاق آن بر وضو و غسل ظاهرتر است.
به گفته فخر رازی ، نص و ظاهر از محکمات کتاب خدا هستند، نه از متشابهات .


نص .


۱. بقره/سوره۲، آیه۱۷۳.    .
۲. بقره/سوره۲، آیه۲۲۲.    .
۳. عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۰۴.    
۴. صالح، صبحی، ۱۹۲۶ -، مباحث فی علوم القرآن، ص۳۱۱.    
۵. حکیم، محمد باقر، ۱۳۱۸- ۱۳۸۲، علوم القرآن، ص۱۷۲.    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «ظاهر».    



جعبه ابزار