ظن خاص
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ظن حاصل از
امارات معتبر نزد
شرع را ظن خاص می‌گویند.
ظن خاص، مقابل
ظن مطلق، و به معنای هر ظنی است که دلیل قطعی بر
حجیت آن ـ از راه
عقل و یا
نقل ـ اقامه شده باشد؛ به بیان دیگر، ظن به دست آمده از راه
امارات معتبر را ظن خاص می گویند، مانند : ظن به دست آمده از
خبر واحد عادل یا
ثقه. از آن جایی که این ظن پشتوانه علمی دارد ـ منسوب به
علم است ـ به آن
ظن علمی نیز گویند.
حجیت و اعتبار ظن خاص، به
جعل شارع است ـ به خلاف ظن مطلق ـ و به همین دلیل، قائم مقام
قطع و در
حکم آن تلقی می‌شود.
نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۲، ص۴۶.
مشکینی، علی، اصطلاحات الاصول، ص۱۶۱-۱۶۲.
محمدی، ابو الحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی یااصول فقه، ص۱۵۱و۲۷۴.
مغنیه، محمد جواد، علم اصول الفقه فی ثوبه الجدید، ص۲۲۱.
مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۲، ص۲۰و۳۲.
انصاری، مرتضی بن محمدامین، فرائد الاصول، ج۱، ص۲۷.
حیدری، علی نقی، اصول الاستنباط، ص۲۰۳.
رشاد، محمد، اصول فقه، ص۲۳۳.
سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ۱۲۱۳.
فاضل لنکرانی، محمد، ایضاح الکفایة، ج۴، ص۲۰۴.
محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۳، ص۴۷.
حیدر، محمد صنقور علی، المعجم الاصولی، ص۷۲۱.
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی
