ظن مطلق
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ظن ثابت به
دلیل انسداد، بدون وجود دلیل خاص بر حجّیت آن را ظن مطلق می‌گویند.
ظن مطلق، مقابل
ظن خاص بوده و عبارت است از ظنى که دلیل خاص ( از
عقل یا
نقل ) بر حجیت آن اقامه نشده است؛ به بیان دیگر، به هر ظنى که اعتبار آن از راه
دلیل انسداد ثابت شود " ظن مطلق " مى‌گویند.
ظن مطلق در موارد عدم دسترسى به
معصوم ( ع ) و
انسداد باب علم و علمی، در صورتى حجت است که از
ظنون باطل نباشد؛ یعنى مانند ظن حاصل از
قیاس نباشد که از تمسک به آن نهى شده است.
مشكینی، علی، اصطلاحات الاصول، ص۱۶۱-۱۶۲.
طباطبایی قمی، تقی، آراؤنا فى اصول الفقه، ج۲، ص۵۷.
خویی، ابو القاسم، مصباح الاصول، ج۲، ص۲۱۵-۲۱۸.
سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامى، ج۲، ص۱۲۱۳.
فاضل لنكرانی، محمد، ایضاح الكفایة، ج۴، ص۲۰۴.
جزایری، محمدجعفر، منتهى الدرایة فى توضیح الكفایة، ج۵، ص۵.
محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۳، ص۴۷.
حیدری، علی نقی، اصول الاستنباط، ص۲۰۳.
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی
