ظن مانع
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دلیل ظنى معتبر، دلالت کننده بر عدم اعتبار یک
ظن خاص را
ظن مانع می‌گویند.
ظن مانع، مقابل
ظن ممنوع، و به معناى دلیل ظنى معتبرى است که بر عدم اعتبار
ظن خاصی اقامه گردیده است، مثل آن که شهرتى، بر عدم اعتبار
ظن حاصل از
استحسان اقامه شود، و از آن جا که
شهرت از ادله
ظن آور است به همین دلیل به
ظن حاصل از آن "
ظن مانع " مى‌گویند، زیرا مانع از حجیت
ظن حاصل از استحسان (
ظن ممنوع ) گردیده است.
در این که اقتضاى مقدمات
انسداد، رجحان
ظن مانع است و یا
ظن ممنوع، یا تساقط هر دو، و یا تمسک به هر یک که قوى تر است، اختلاف وجود دارد.
انصارى، مرتضى بن محمدامین، فرائد الاصول، ج۱، ص۲۶۱.
مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۲، ص۴۸۴-۴۸۶.
ذهنی تهرانی، محمد جواد، تحریر الفصول، ج۳، ص۴۵۳.
جزایری، محمدجعفر، منتهى الدرایة فى توضیح الکفایة، ج۵، ص۷۵.
فاضل لنکرانی، محمد، ایضاح الکفایة، ج۴، ص۴۲۳.
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی
