عارِض (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عارِض
عارِض:(فَلَمَّا رَأَوْهُ عارِضاً) «عارِض» از مادّه «
عرض»، در اين‌جا به معناى ابرى است كه در عرض
آسمان گسترده مى‌شود،
و شايد اين يكى از نشانه‌هاى ابرهاى باران‌زاست كه در همان افق پهن مى‌شود و سپس بالا مى‌رود.
(فَلَمَّا رَاَوْهُ عارِضاً مُسْتَقْبِلَ اَوْدِیَتِهِمْ قالُوا هذا عارِضٌ مُمْطِرُنا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ رِیحٌ فِیها عَذابٌ اَلِیمٌ) (هنگامى كه آن
عذاب را به صورت ابر گسترده‌اى ديدند كه به سوى درّه‌ها و آبگيرهاى آنان در حركت است خوشحال شدند گفتند: «اين ابرى است كه بر ما مى‌بارد!» به آنها گفته شد: اين همان چيزى است كه براى آمدنش شتاب مى‌كرديد، تند بادى است وحشتناک كه عذاب دردناكى در آن است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه عارض به معناى ابرى است كه ناگهان بر كرانه افق پيدا گشته، و به تدريج همه آسمان را مى‌پوشاند، و اين يكى از نشانه‌هاى آن عذاب است كه ضمير در رأوه هم به آن برمى‌گردد، البته لفظ آن ابر، در آيه نيامده، ليكن از سياق فهميده مى‌شود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «عارِض»، ص۳۶۹.
