عاقِبَةُ الدَّارِ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عاقِبَةُ الدَّارِ
عاقِبَةُ الدَّارِ:(لَهُ عاقِبَةُ الدَّارِ) تعبير به،
«عاقِبَةُ الدَّارِ» ممكن است اشاره به سرانجام دار دنيا، يا دار آخرت و يا هر دو باشد، البته معناى سوم جامع‌تر و مناسب‌تر به نظر مى‌رسد.
(وَ قَالَ مُوسَى رَبِّي أَعْلَمُ بِمَن جَاء بِالْهُدَى مِنْ عِندِهِ وَ مَن تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ) (
موسی گفت: «
پروردگارم از حال كسانى كه هدايت را از نزد او آورده‌اند، و كسانى كه عاقبت نيک سراى دنيا و آخرت از آن آنهاست آگاه‌تر است. به يقين ستمكاران رستگار نخواهند شد.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: و مراد از
(عاقِبَةُ الدَّارِ) يا بهشت است كه همان خانه آخرت است كه افراد سعيد در آنجا منزل مى‌كنند، هم چنان كه قرآن كريم از زبان ايشان حكايت كرده و گفته:
(وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشاءُ) و يا آنكه مراد از
(عاقِبَةُ الدَّارِ) سرنوشت خوب دنيا است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «عاقِبَةُ الدَّارِ»، ص۳۷۰.
