عالیة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عالیة:
(فی جَنَّةٍ عاليَةٍ) عالیة: مؤنث
«عالى» به معنى «بلند» است.
اين آيه در توصيف نعمت‌هاى بى‌نظير بهشتى، براى مؤمنان نيكوكار است.
واژه
«عالية» در اين آيه ممكن است اشاره به «علوّ مكانى» باشد، يعنى مؤمنان نيكوكار در طبقات عالى بهشتند و يا «علوّ مقامى» و هر دو احتمال را مفسران گفته‌اند، ولى تفسير دوم مناسب‌تر به نظر مى‌رسد، هرچند جمع ميان دو معنى نيز ممكن است.
به موردی از کاربرد
عالیة در
قرآن، اشاره می‌شود:
(فی جَنَّةٍ عاليَةٍ) (در بهشتى عالى جاى دارند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
مراد از عالى بودن بهشت ارتفاع درجات و شرافت و جلالت قدر و گوارايى عيش آن است، چون در بهشت حياتى هست كه دنبالش مماتى نيست و لذتى است كه آميخته با الم و درد نيست و سرورى هست كه مشوب با هيچ غم و اندوهى نيست و اهل بهشت نه تنها هر چه دوست بدارند در دسترسشان هست، بلكه لذايذى هست كه ما فوق خواست آنان است.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «عالیة»، ج۳، ص۲۳۰.
