عبادت شأنی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فعل دارای
قابلیت عبادت بودن را عبادت
شأنی می‌گویند.
عبادت
شأنی،
مقابل عبادت فعلی بوده و عبارت است از عبادتی که در حال حاضر به آن
نهی تعلق گرفته است ـ بالفعل
عبادت نیست ـ ولی اگر به جای نهی، به آن
امر تعلق می‌گرفت صلاحیت مقربیت داشت و آن امر، عبادی می‌بود. در حقیقت، عبادیت آن
تعلیقی است و شأنیت عبادی بودن دارد، مثل:
نماز حائض و
روزه عید فطر و
عید قربان، که اگر نهی به آنها تعلق نمی‌گرفت، صلاحیت و شأنیت عبادت بودن را داشتند، هر چند اکنون به واسطه نهی
شارع،
حرمت پیدا کرده‌اند.
خویی، ابو القاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۵، ص۷.
جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۳، ص۲۸۱.
آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۲۴.
مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۱، ص۶۰۵.
فاضل لنکرانی، محمد، ایضاح الکفایة، ج۳، ص۲۱۷-۲۱۸.
فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل دراصول فقه، ج۷، ص۱۹۸.
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی
