• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عتق

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



عتق یکی از اقسام ایقاعات می باشد.




«عتق» به معنای آزاد کردن بردگان است.



فقها موجبات آزادی بردگان را مورد بحث و بررسی قرار داده و آن را در چهار چیز خلاصه کرده‏اند:
۱ -مباشرت ۲ -سرایت ۳ -ملک ۴ -عوارض
که ذیلا به توضیح هر یک می پردازیم.

۲.۱ - مباشرت


منظور این است که مالک برای ادای کفاره یا برای رضای خدا، برده‌ای را آزاد می‏کند.

۲.۲ - سرایت


اگر برده‏ای یک قسمت از او آزاد شد، همین آزادی جزئی به کلّ او سرایت می‏کند؛ به این ترتیب که قیمت بقیه آن را نیز کسی یا خودش می‏پردازد و آزاد می‏شود.

۲.۳ - ملک


منظور این است که اگر برده‏ای را پدر یا مادر یا جد و جده- هر چه بالا رود- و یا یکی از فرزندان و فرزند زادگان- هر چه پایین رود- مالک شود، به خودی خود آزاد می‏گردد.

۲.۴ - عوارض


اگر برده‏ای به برخی از عوارض مثل کوری یا جذام مبتلا شود، خود به خود آزاد می‏گردد.



با همین روش صحیحی که دین مقدس اسلام برای از بین بردن برده داری به کار گرفت، در نهایت، منجر به آزادی بسیاری از بردگان و کم رنگ شدن برده داری در جهان شد.



استاد شهید مطهری (ره) در این باره می‏نویسند: در اسلام، یک سلسله مقررات در مورد بردگان وضع شده است. اسلام برده گرفتن را منحصراً در مورد اسیران جنگی مشروع می‏داند.

۴.۱ - هدف از برده گرفتن


هدف از برده گرفتن بهره کشی از آن‏ها نیست، بلکه هدف این است که اجباراً مدتی در خانواده‏های مسلمان واقعی زندگی کنند و تربیت اسلامی بیابند و این کار، خود به خود، به اسلام و تربیت اسلامی آن‏ها منجر می‏گردد و در حقیقت، دوران بندگی دالانی است که بردگان از آزادی دوره کفر تا آزادی دوره اسلام طی می‏کنند.

۴.۲ - از بردگی تا تربیت اسلامی


پس هدف این نیست که بردگان برده بمانند، هدف این است کافران تربیت اسلامی بیابند و در حالی آزادی اجتماعی داشته باشند که آزادی معنوی کسب کرده‏اند. از این رو، آزادی بعد از بردگی هدف اسلام است. لهذا، اسلام برنامه وسیعی برای «عتق»- یعنی آزادی- فراهم کرده است.

۴.۳ - دلیل استعمال عتق در مورد بردگی


فقها نیز نظر به این که هدف اسلام «عتق» است، نه «رق»، بابی که باز کرده‏اند تحت عنوان «کتاب العتق» است، نه «کتاب الرقّ».


 
۱. شرائع الاسلام، ج۳، ص۶۶۸.    
۲. آشنایی با علوم اسلامی، استاد مطهری، ج۳، ص۱۳۲.    




کتاب آشنایی با ابواب فقه، ص۱۱۱-۱۱۲.    



جعبه ابزار