عند (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عِنْد:
(ما عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ) عِنْد: دلالت دارد بر نهايت قرب در حضور ذهنى و نخست در قرب‌هاى مكانى كه مخصوص به اجسام است استعمال مى‌شده، سپس با توسعه‌اى كه در آن پديد آمده در قرب‌هاى زمانى به كار رفته است و بعد با توسعه بيش‌ترى كه در آن راه يافته، در مطلق قرب و حضور اعم از مكانى و زمانى و مادى و معنوى استعمال شده
و در قرآن مجيد هم در موارد مختلف به كار رفته است، از جمله
(...أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ...) «...پاداش آن‌ها نزد پروردگارشان مسلم است ...»
(..عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ...) «در مسجد الحرام (با كفار نجنگيد تا آن‌ها با شما بجنگند.)»
اين تحريم، مكه و آنچه حريم است براى مسجد، در بر مى‌گيرد.
(...خُذوا زينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ...) «...در هر نمازى زينت خود را به تن كنيد...»
و نيز:
(ما عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ...) كه ترجمه آن آمده است.
به مواردی از کاربرد
عِنْد در
قرآن، اشاره می‌شود:
(ما عِندَكُمْ يَنفَدُ وَ ما عِندَ اللّهِ باقٍ وَ لَنَجْزيَنَّ الَّذينَ صَبَرواْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ ما كانواْ يَعْمَلُونَ) (آنچه نزد شماست از ميان مى‌رود و آنچه نزد خداست باقى مى‌ماند و به يقين به كسانى كه صبر و استقامت پيشه كنند، مطابق بهترين اعمالى كه انجام مى‌دادند پاداش خواهيم داد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
(ما عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ باقٍ) اين جمله در مقام تعليل آيه قبلى است كه مى‌فرمود:
(إِنَّما عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ) و آن را توجيه مى‌كند به اينكه آنچه در زندگى دنيا (كه يک زندگى مادى و قائم بر اساس تحول و دگرگونى است و قوامش بر اساس حركت و تغير و زوال است) در دست شما است، مانند همه دنيا دستخوش زوال است و آنچه نزد خداى سبحان است و آن را به خصوص به پرهيزگاران وعده داده باقى است و زوال و فنا نمى‌پذيرد و هر عاقلى مى‌داند كه باقى بهتر از فانى است.
خواننده عزيز بايد بداند كه جمله
(ما عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ باقٍ) به خاطر اينكه در لفظ مطلق است قاعده كلى است كه قابل استثناء و نقض نيست و در ذيل آن جزئيات بسيارى از معارف نهفته شده است.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «عِنْد»، ج۳، ص۲۵۷.
