عول (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَوْل (به فتح عین و سکون واو) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای
جور و ميل از
حق است.
عَوْل:
جور و ميل از
حق می‌باشد. «عالَ الرَّجُلُ يَعُولُ عَوْلًا وَ عَيالَةً أَيْ مالَ وَ جارَ»، عول فرائض از آنست كه چون
سهام زياد باشد به آنها نقص (و جور) داخل شود.
ابو طالب (علیه‌السّلام) فرموده است: «بِمِيزانِ قِسْطٍ وَزْنُهُ غَيْرُ عائِلٍ»، ميزان عدالتى كه وزن آن ناقص نيست.
(فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا فَواحِدَةً أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ ذلِكَ أَدْنى أَلَّا تَعُولُوا)،
«اگر ترسيديد كه در صورت گرفتن زنان بيشتر،
عدالت نكنيد، فقط يك زن بگيريد و يا از كنيزان اختيار كنيد، آن نزديكتر است به اينكه
ظلم و بى‌انصافى نكنيد».
اين لفظ يكبار بيشتر در
قرآن نيامده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عول"، ج۵، ص۶۹.
