عَدَّدَه (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَدَّدَه
عَدَّدَه:(الَّذي جَمَعَ مَالًا وَ عَدَّدَهُ) «عَدَّدَه» در اصل، از مادّه «
عدّ» به معناى شمارش است،
بعضى نيز احتمال داده‌اند: از
«عُدّه» (بر وزن غدّه) به معناى آماده كردن اين اموال و ذخيره نمودن براى مشكلات و روز مبادا است. بعضى نيز، آن را به امساک و نگهدارى تفسير نموده‌اند. ولى معناى اول از همه ظاهرتر است.
(الَّذِی جَمَعَ مالًا وَ عَدَّدَهُ) (همان كس كه مال فراوانى جمع‌آورى و آماده ساخته بى‌آن‌كه
حلال و
حرام آن‌را حساب كند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه عدده از ماده عد به معناى شمردن است، مى‌فرمايد شخصى كه همزه و لمزه است از بس عاشق مال و حريص بر جمع آن است، مال را روى هم جمع مى‌كند و پى در پى آن را مى‌شمارد، و از بسيار بودن آن لذت مى‌برد. ولى بعضى گفته‌اند: معنايش اين است كه مال را عده و ذخيره مى‌كند براى روزى كه مورد هجوم ناملايمات روزگار واقع شود، كه بنابر اين، كلمه عدده ديگر به معناى شمردن نيست.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «عَدَّدَه»، ص۳۷۴.
