• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عَدْن (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



عَدْن
عَدْن:(جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوانٌ)
«عَدْن» در لغت به معناى اقامت و بقاء در يک مكان و استقرار و ثبات است، و لذا به «معدن» كه جايگاه بقاى مواد خاصى است، اين كلمه اطلاق مى‌شود؛ بنابراين، مفهوم‌ «عَدْن» با خلود شباهت دارد. ولى از آن‌جا كه در جمله قبل به مسأله خلود اشاره شده، چنين استفاده مى‌شود كه «جنّات عدن» محل خاصى از بهشت پروردگار است، كه بر ساير باغ‌هاى بهشت امتياز دارد. در سوره‌ مریم اين مفهوم را مى‌رساند كه ساكنان آن هميشه در آن‌ «مقيم» خواهند بود.
توصيف به «عَدْن»، كه به معناى هميشگى و جاودانى است، دليل بر اين است كه بهشت همچون باغ‌ها و نعمت‌هاى اين جهان نيست كه زائل شدنى باشد؛ زيرا چيزى كه انسان را در رابطه با نعمت‌هاى بزرگ اين جهان نگران مى‌سازد، اين است كه همه آن‌ها سرانجام زوال‌پذيرند، اما اين نگرانى در مورد نعمت‌هاى بهشتى وجود ندارد.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبطه با عَدْن :

۱.۱ - آیه ۷۲ سوره توبه

(وَعَدَ اللّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَ مَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ أَكْبَرُ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ) (خداوند به مردان و زنان باايمان، باغ‌هاى بهشتى وعده داده كه نهرها از پاى درختانش جارى است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و همچنين، خانه‌ها و قصرهاى پاكيزه در باغ‌هاى جاودان بهشتى به آنها وعده داده؛ و خشنودى خدا، از همه اينها برتر است؛ و اين، همان رستگارى و پيروزى بزرگ است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه عدن مصدر و به معناى اقامت و استوار است، مثلا گفته مى‌شود «فلان عدن بالمكان» معنايش اين است كه فلانى در فلان جا ماندگار شد، و معدن را به اين جهت معدن مى‌گويند كه جواهر و فلزات در آن قطعه از زمين مستقر گشته است. و بنا بر اين، معناى‌ (جَنَّاتِ عَدْنٍ) بهشت‌هاى ماندنى و از بين نرفتنى خواهد بود. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۲ - آیه ۲۳ سوره رعد

(جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ المَلاَئِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِم مِّن كُلِّ بَابٍ) (همان باغ‌هاى جاويدان بهشتى كه همراه پدران و همسران و فرزندان صالحشان، وارد آن مى‌شوند؛ و فرشتگان از هر درى بر آنان وارد مى‌گردند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه عدن به معناى استقرار است، وقتى گفته مى‌شود «فلان عدن بمكان كذا» معنايش اين است كه فلانى در چنين مكانى استقرار يافت. كان جواهرات زمينى و فلزات را هم بدين جهت معدن مى‌گويند كه جواهرات در آن استقرار دارند، پس‌ (جَنَّاتُ عَدْنٍ) به معناى بهشت‌هايى است كه نوعى از استقرار و خلود و سلامتى و ايمنى از هر جهت را دارد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۳ - آیه ۶۱ سوره مریم

(جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا) (باغ‌هاى جاويدان بهشتى كه خداوند رحمان بندگانش را به آن وعده داده‌است، هرچند آن را نديده‌اند؛ به يقين وعده خدا تحقق يافتنى است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه عدن به معناى اقامت است، و اگر بهشت را عدن ناميده‌اند اشاره به اين است كه انسان بهشتى در بهشت، جاودان و ابدى است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۴ - آیه ۳۳ سوره فاطر

(جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤًا وَ لِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ) (پاداش آنان باغ‌هاى جاويدان بهشتى است كه در آن وارد مى‌شوند در حالى كه با دستبندهايى از طلا و مرواريد آراسته‌اند، و لباسشان در آن جا حرير است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: (جنات عدن) ظاهرا اين جمله بيان همان فضل كبير باشد. در مجمع البيان گفته: اين جمله تفسير فضل است گويا شخصى پرسيده: اين فضل كبير چيست؟ در پاسخ فرموده: بهشت‌هايى است كه تقديرش يا پاداش جنات است، يا دخول جنات، و ممكن هم هست كلمه جنات بدل از فضل باشد، گويا فرموده: ذلك دخول جنات - آن داخل شدن بهشت است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. توبه/سوره۹، آیه۷۲.    
۲. رعد/سوره۱۳، آیه۲۳.    
۳. مریم/سوره۱۹، آیه۶۱.    
۴. فاطر/سوره۳۵، آیه۳۳.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۵۳.    
۶. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۲۸۱.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۸، ص۵۳.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۰، ص۲۱۲.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۱۲۰.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۸، ص۲۸۷.    
۱۱. توبه/سوره۹، آیه۷۲.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۹۸.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۴۵۶.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۳۳۸.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۱۵۳.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۷۷.    
۱۷. رعد/سوره۱۳، آیه۲۳.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۵۲.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۴۷۴.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۳۴۶.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۵۵.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۴۵.    
۲۳. مریم/سوره۱۹، آیه۶۱.    
۲۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۰۹.    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۱۰۵.    
۲۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۷۹.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۸۵.    
۲۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۸۰۴.    
۲۹. فاطر/سوره۳۵، آیه۳۳.    
۳۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۳۸.    
۳۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۶۶.    
۳۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۴۷.    
۳۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۳۴۲.    
۳۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۳۹.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «عَدْن»، ص۳۷۵.    






جعبه ابزار