• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عَقِب (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



عَقِب

عَقِب:(باقِيَةً في‌ عَقِبِهِ)
«عَقِب» در اصل به معناى پاشنه پا است، ولى بعداً به صورت گسترده‌اى در فرزندان و فرزند فرزندان به كار رفته است.



(وَ جَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ) (او كلمه توحید را كلمه پاينده‌اى در نسل‌هاى بعد از خود قرار داد، شايد به سوى خدا بازگردند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از كلمه عقب ذريه و فرزندان ابراهیم (علیه‌السلام) است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. زخرف/سوره۴۳، آیه۲۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۷۵.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۲۷.    
۴. عَقِبِهِ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۱، ص۵۵.    
۵. زخرف/سوره۴۳، آیه۲۸.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۹۱.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۱۴۳.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۹۶.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۲۰۸.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۶۹.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «عَقِب»، ص۳۸۶.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره زخرف | لغات قرآن




جعبه ابزار