عُمره (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عُمره:
(وَ أَتِمّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّٰهِ) عُمره: به معنى
«زيارت» (زيارت خانه خدا) و از
«عمارة» به معنى «آبادى» گرفته شده، زيرا ملاقات و زيارت موجب آبادى است و در شريعت اسلام، عمل مخصوصى است كه آن را عمره مى‌نامند.
معمولا زائران خانه خدا نخست مراسم
«عمره» را به جا مى‌آورند به اين ترتيب كه:
از نقاط معين كه ميقات نام دارد احرام مى‌بندند، يعنى متعهد مى‌شوند يک سلسله كارها كه بر محرم حرام است ترک كنند و جامه احرام كه دو قطعه لباس ندوخته است بر تن مى‌كنند و لبيک‌گويان به سمت خانه خدا مى‌آيند، نخست هفت بار دور خانه خدا طواف مى‌كنند و سپس در محلى كه به نام مقام ابراهيم معروف است دو ركعت نماز به جا مى‌آورند و بعد در ميان دو كوه صفا و مروه هفت مرتبه رفت و آمد مى‌كنند و بعد با چيدن كمى از مو يا ناخن خود از احرام خارج مى‌شوند.
به موردی از کاربرد
عُمره در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ أَتِمّواْ الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّهِ فإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَما اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ وَ لا تَحْلِقواْ رُؤوسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْیُ مَحِلَّهُ فَمَن كانَ مِنكُم مَّريضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِّن صيامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُکٍ فإِذا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَما اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصيامُ ثَلاثَةِ أَيّامٍ فی الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذا رَجَعْتُمْ تِلْکَ عَشَرَةٌ كامِلَةٌ ذَلِکَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حاضِری الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ اتَّقواْ اللّهَ وَ اعْلَمواْ أَنَّ اللّهَ شَديدُ الْعِقابِ) (و حجّ و عمره را براى خدا به اتمام برسانيد و اگر محصور شديد و از اتمام آن به جهت بيمارى يا ممانعت دشمن بازمانديد، آنچه از قربانى فراهم شود ذبح كنيد و از احرام خارج شويد و سرهاى خود را نتراشيد، تا قربانى به محلّش برسد و در قربانگاه ذبح شود و اگر كسى از شما بيمار بود و يا ناراحتى در سر داشت و ناچار بود سر خود را پيش از آن بتراشد، بايد با روزه يا صدقه يا گوسفند كفاره دهد و هنگامى كه از بيمارى و دشمن در امان بوديد، هر كس با اتمام عمره، حجّ را آغاز كند، آنچه از قربانى براى او ميسّر است ذبح كند و هر كه نيافت، سه روز در ايام حجّ و هفت روز هنگامى كه باز مى‌گرديد، روزه بدارد. اين، ده روز كامل است. البتّه اين براى كسى است كه خانواده او، نزد مسجد الحرام ساكن نباشد (اهل مكّه و اطراف آن نباشد) و از مخالفت فرمان خدا بپرهيزيد و بدانيد كه خداوند، سخت‌كيفر است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
عمل عمره عبارت است از رفتن به زيارت خانه كعبه، از مسير يكى از ميقات‌ها و طواف و نماز آن و سعى بين صفا و مروه و تقصير و اين حج و عمره دو عبادتند كه جز با قصد قربت تمام نمى‌شوند، به دليل اينكه فرموده:
(وَ أَتِمّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ) حج و عمره را براى خدا تمام كنيد... .
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «عُمره»، ج۳، ص۲۴۳.
