عید (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عيد
عيد:(تَكُونُ لَنَا عيداً لّاَوَّلِنَا) «عيد» در لغت از مادّه «
عود» به معناى بازگشت است،
و لذا به روزهايى كه مشكلاتى از قوم و جمعيتى بر طرف مى‌شود و بازگشت به پيروزى‌ها و راحتى‌هاى نخستين مى‌كند،
«عيد» گفته مى‌شود، و در اعياد اسلامى به مناسبت اين كه در پرتو اطاعت يک
ماه مبارک رمضان و يا انجام فريضه بزرگ
حج، صفا و پاكى فطرى نخستين به روح و جان باز مى‌گردد، و آلودگى‌ها كه بر خلاف فطرت است، از ميان مى‌رود،
«عيد» گفته شده است.
و از آن‌جا كه روز نزول «
مائده» روز بازگشت به پيروزى، پاكى و
ايمان به
خدا بوده است
حضرت مسيح (عليه‌السلام) آن را «عيد» ناميده است.
(قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِّأَوَّلِنَا وَ آخِرِنَا وَ آيَةً مِّنكَ وَ ارْزُقْنَا وَ أَنتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ) (عيسى بن
مريم گفت: «خداوندا! اى
پروردگار ما! از
آسمان مائده‌اى بر ما نازل كن؛ تا عيدى براى اوّل و آخر ما، و نشانه‌اى از تو باشد؛ و به ما روزى ده؛ تو بهترين روزى دهندگانى.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اصولا لفظ عيد از ماده عود و به معناى برگشتن و تكرار شدن است، و عيد، عيد نمى‌شود مگر اينكه براى هميشه و هر چند وقت يک بار تكرار شود. اين عيد از مختصات قوم عيسى (ع) است چنان كه خود اين معجزه هم همان طورى كه گفتيم بى‌سابقه و از خصايص
مسيحيت است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مكارم شيرازى، ناصر، لغات در تفسير نمونه، بر گرفته از مقاله «عيد»، ص۳۹۱.
