• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غائِبَة (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




غائِبَة: (مِنْ غآئِبَةٍ فِي السَّمآءِ)
«غائِبَة» از مادّه‌ «غیب» جنبه وصفى دارد و به عقيده گروهى، «تاء» در آن براى تأنيث نيست، بلكه براى مبالغه است و اشاره به اشيايى است كه فوق العاده مستور و پنهان مى‌باشند. ولى اين احتمال نيز وجود دارد كه: «تاء» آن براى تأنيث باشد و موصوف آن، «اشياء» يا «خصلت» و مانند آن محذوف گرديده است. بعضى گفته‌اند: «سُمِّى الشى‌ء الذى يغيب و يخفى غائبة و خافية فكانت التاء فيهما بمنزلتها ... فى انّها اسماء غير صفات»



(وَمَا مِنْ غَائِبَةٍ فِي السَّمَاء وَالْأَرْضِ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ) (و هيچ موجود پنهانى در آسمان و زمين نيست مگر اين‌كه در كتاب مبين و علم بى‌پايان پروردگار ثبت است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: این آیه تاکیدی است بر آیه قبل که می فرماید: (وَ إِنَّ رَبَّكَ لَيَعْلَمُ ما تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَ ما يُعْلِنُونَ) يعنى تاخير عذاب از ايشان، ناشى از جهل خداى تعالى نيست، بلكه او از حال ايشان و آن‌چه كه به كيفر كفر و جحودشان مستحقند آگاه است، چون او خبر دارد از آن‌چه كه سينه‌هاى آنان در خود پنهان مى‌كند و يا آشكار مى‌سازد. آن گاه با آيه‌ (وَ ما مِنْ غائِبَةٍ فِي السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا فِي كِتابٍ مُبِينٍ) همان معنا را تاكيد فرمود. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. نمل/سوره۲۷، آیه۷۵.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۱۶.    
۳. درویش، محیی الدین، اعراب القرآن الکریم وبیانه، ج۷، ص۲۵۰.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۵۶۵.    
۵. نمل/سوره۲۷، آیه۷۵.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۸۳.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۵۵۷.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۸۹.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۳۸.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۶۳.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «غائِبَة»، ص۳۹۵.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره نمل | لغات قرآن




جعبه ابزار