غسل (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَسْل (به فتح غین و سکون سین) به معنای شستن، و
اِغْتِسال (به کسر الف و تاء و سکون غین) به معنای شستن بدن، از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم می‌باشند.
غَسْل:
(بر وزن فَلْس) شستن است.
در
قاموس گويد: آن به فتح اول مصدر و به ضمّ آن اسم است (از اِغْتِسال).
در
اقرب الموارد هر دو را
مصدر خوانده و قول قاموس را بلفظ «قيل» آورده؛ ايضا در قاموس گفته گاهى مصدر آن به ضمّ اول آيد.
(فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرافِقِ)،
«روی‌ها و دست‌هايتان را تا
مرفق‌ها بشوئيد».
اِغْتِسال:
شستن بدن است، «اِغْتَسَلَ الرَّجُلَ: غَسْلُ بَدَنِهِ».
(وَ لا جُنُباً إِلَّا عابِرِي سَبِيلٍ حَتَّى تَغْتَسِلُوا)،
«و نه
جنب تا
غسل كنيد مگر به‌صورت عبور كنندگان».
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غسل"، ج۵، ص۱۰۰.
