• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غصه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقالات مرتبط: غصه، عناوین کتاب قاموس قرآن (جلد ۵).

غُصَّه (به ضم غین و تشدید و فتح صاد) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای گلوگير است و آنچه در حلق ماند.


غُصَّه:
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۰۲.    
[۲] طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۴، ص۱۷۶.    
[۳] مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۲۳۰.    
گلوگير است و آنچه در حلق ماند.
راغب گويد: «الْغُصَّةُ: الشَّجَاةُ الَّتِي‌ يَغَصُ‌ بِهَا الْحَلْقُ».
[۴] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۰۷.    
شجاة چيزى است مثل استخوان و غيره كه در گلو ماند،
[۵] جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۶، ص۲۳۸۹.    
يعنى: غصّه چيز گلوگيرى است كه حلق با آن گرفته و بسته شود.

(إِنَّ لَدَيْنا أَنْكالًا وَ جَحِيماً. وَ طَعاماً ذا غُصَّةٍ وَ عَذاباً أَلِيماً)،
[۶] مزمل/سوره، آیه۱۲-۱۳.    
«راستى، در نزد ما عقوبت‌ها، آتش، طعام گلوگير و عذاب دردناكى هست».
اين كلمه در کلام الله فقط يكبار بکار رفته است.

در نهج البلاغه خطبه ۵ فرموده: «هَذَا مَاءٌ آجِنٌ وَ لُقْمَةٌ يَغَصُ‌ بِهَا آكِلُهَا»، «خلافت، آبى متغيّر و لقمه‌ايست كه خورنده با آن گلوگير شود».
[۷] نهج‌البلاغه، ترجمه فیض‌الاسلام، خطبه۵، ج۱، ص۵۷.    
[۸] نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، خطبه۵، ص۵۰.    
[۹] نهج البلاغه، تصحیح الحسون، خطبه۵، ص۵۲.    
[۱۰] نهج البلاغه، ترجمه مکارم شیرازی، خطبه۵، ص۴۴.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۰۲.    
۲. ↑ طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۴، ص۱۷۶.    
۳. ↑ مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۲۳۰.    
۴. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۰۷.    
۵. ↑ جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۶، ص۲۳۸۹.    
۶. ↑ مزمل/سوره، آیه۱۲-۱۳.    
۷. ↑ نهج‌البلاغه، ترجمه فیض‌الاسلام، خطبه۵، ج۱، ص۵۷.    
۸. ↑ نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، خطبه۵، ص۵۰.    
۹. ↑ نهج البلاغه، تصحیح الحسون، خطبه۵، ص۵۲.    
۱۰. ↑ نهج البلاغه، ترجمه مکارم شیرازی، خطبه۵، ص۴۴.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غصه"، ج۵، ص۱۰۲-۱۰۳.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات قرآنی | مفردات قرآن | واژگان قرآنی | واژه شناسی واژگان قرآن
جعبه ابزار