• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غصه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




غُصَّه (به ضم غین و تشدید و فتح صاد) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای گلوگير است و آنچه در حلق ماند.



غُصَّه: گلوگير است و آنچه در حلق ماند.
راغب گويد: «الْغُصَّةُ: الشَّجَاةُ الَّتِي‌ يَغَصُ‌ بِهَا الْحَلْقُ». شجاة چيزى است مثل استخوان و غيره كه در گلو ماند، يعنى: غصّه چيز گلوگيرى است كه حلق با آن گرفته و بسته شود.


(إِنَّ لَدَيْنا أَنْكالًا وَ جَحِيماً. وَ طَعاماً ذا غُصَّةٍ وَ عَذاباً أَلِيماً)، «راستى، در نزد ما عقوبت‌ها، آتش، طعام گلوگير و عذاب دردناكى هست».
اين كلمه در کلام الله فقط يكبار بکار رفته است.


در نهج البلاغه خطبه ۵ فرموده: «هَذَا مَاءٌ آجِنٌ وَ لُقْمَةٌ يَغَصُ‌ بِهَا آكِلُهَا»، «خلافت، آبى متغيّر و لقمه‌ايست كه خورنده با آن گلوگير شود».


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۰۲.    
۲. طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۴، ص۱۷۶.    
۳. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۲۳۰.    
۴. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۰۷.    
۵. جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۶، ص۲۳۸۹.    
۶. مزمل/سوره، آیه۱۲-۱۳.    
۷. نهج‌البلاغه، ترجمه فیض‌الاسلام، خطبه۵، ج۱، ص۵۷.    
۸. نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، خطبه۵، ص۵۰.    
۹. نهج البلاغه، تصحیح الحسون، خطبه۵، ص۵۲.    
۱۰. نهج البلاغه، ترجمه مکارم شیرازی، خطبه۵، ص۴۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غصه"، ج۵، ص۱۰۲-۱۰۳.    






جعبه ابزار