• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غطاء (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




غِطاء (به کسر غین) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای پرده است.



غِطاء: پرده است.
در مفردات گويد: غطاء مثل طبق و نحو آنست، كه روى چيزى گذاشته شود، چنانكه غشاء مثل لباس و نحو آنست، كه روى چيزى بگذارند و آن کنایه از جهالت است.


(الَّذِينَ كانَتْ أَعْيُنُهُمْ فِي‌ غِطاءٍ عَنْ ذِكْرِي وَ كانُوا لا يَسْتَطِيعُونَ سَمْعاً)، ظاهرا مراد از «ذکر» پى‌بردن به نظم موجودات است كه سبب يادآورى خدا هستند، يعنى: «كسانيكه از ديدن آیات و شواهد ربوبیّت من چشمشان در پرده‌اى بود و قدرت شنيدن نداشتند و «عمى و صمّ» بودند نه با ديدن خداشناس شدند و نه با شنيدن». آن نظير: (وَ جَعَلَ عَلى‌ بَصَرِهِ غِشاوَةً)، (بر چشمش پرده‌اى قرار داده است)، است. غشاوه و غطاء از آثار کفر و عصیان است، كه شخص را نسبت به ديدن و شنيدن شواهد خالق بى‌اعتنا می‌كند.
(لَقَدْ كُنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَكَشَفْنا عَنْكَ‌ غِطاءَكَ‌ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ)، ملاحظه آيات ما قبل روشن می‌كند كه مراد از «هذا» قیامت و احوال آن است و خطاب‌ «كُنْتَ» متوجّه به منكر معاد است، يعنى: «تو از قيامت و احوال آن در غفلت بودى پرده را از چشمت گرفتيم چشمت امروز تيز است». يعنى اگر در دنيا غفلت نمی‌كردى پرده از چشمت برداشته می‌شد و قيامت را در دنیا می‌ديدى.
اين لفظ فقط دو بار در قرآن مجید آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۰۶.    
۲. طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۱، ص۳۱۸.    
۳. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۲۳۹.    
۴. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۰۹.    
۵. کهف/سوره۱۸، آیه۱۰۱.    
۶. جاثیه/سوره۴۵، آیه۲۳.    
۷. مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ص۵۰۱.    
۸. رازی، ابوالفتوح، روض الجنان و روح الجنان، ج۱، ص۱۱۵.    
۹. ق/سوره۵۰، آیه۲۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غطاء"، ج۵، ص۱۰۶-۱۰۷.    






جعبه ابزار