غَیْث (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَیْث: (يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ) «غَیْث» چنان‌كه بسيارى از مفسران و بعضى از اهل لغت تصريح كرده‌اند، به معناى «باران نافع» است،
درحالى‌كه
مطر به هر گونه باران گفته مى‌شود، خواه نافع باشد يا غير نافع.
(وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِن بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنشُرُ رَحْمَتَهُ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ) (او كسى است كه باران سودمند را پس از آن‌كه مأيوس شدند نازل مى‌كند و رحمت خويش را مى‌گستراند و او
ولیّ و سرپرستِ شايسته ستايش است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه غيث به معناى باران است. در
مجمع البیان مى‌گويد: غيث به معناى باران به موقع است كه آمدنش نافع است، به خلاف كلمه مطر كه هم به چنان بارانى اطلاق مى‌شود و هم به باران زيان بخش، كه در غير موقع خودش ببارد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «غَیْث»، ص۴۰۵.
