• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غُدُوّ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: غدو (مفردات‌قرآن)، غدوه.

غُدُوّ: (بِالْغُدُوِّ وَ الآْصالِ)
«غُدُوّ» از مادّه‌ «غدوه» جمع‌ «غداة» به معناى اول روز است و گاهى به معناى مصدرى نيز استعمال شده است. «غُدُوّ» (بر وزن عُلُوّ) به معناى طرف صبح است، ولى، از قرائن بر مى‌آيد كه در سوره‌ سبأ، «غُدُوّ» به معناى نيمه اول روز است و مفهوم آيه اين است كه حضرت سلیمان (علیه‌السلام) از صبح تا به ظهر، با اين مركب راهوار، به اندازه يک ماه مسافران آن زمان راه مى‌رفت و نيمه دوم روز، نيز به همين مقدار راه مى‌پيمود.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با غُدُوّ:

۱.۱ - آیه ۱۵ سوره رعد

(وَلِلّهِ يَسْجُدُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَظِلالُهُم بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: راغب در مفردات مى‌گويد: غدوة و غداة ... از ساعات اول روز است و در قرآن کریم، غدو در مقابل آصال و غداة در مقابل عشى قرار گرفته، در جایی فرموده: (بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ) و در جای یگر فرموده‌ (بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِّ) و بايد دانست كه غدو جمع غداة است، هم چنان كه قنى جمع قناة (نيزه) است‌. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۳۶ سوره نور

(فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه غدو جمع غداة به معناى صبح است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۳ - آیه ۱۲ سوره سبأ

(وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ وَأَسَلْنَا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ وَمِنَ الْجِنِّ مَن يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَمَن يَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِيرِ)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: این آیه يعنى ما براى سليمان باد را در شعاع يک ماه راهى كه انسان‌ها طى مى‌كنند مسخر كرديم، به طورى كه مسير غدو يعنى از اول روز تا ظهر آن يک ماه باشد و مسير رواح يعنى از ظهر تا به عصرش نيز يک ماه باشد و در نتيجه از صبح تا به غروب دو ماه مسافت را طى كند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. رعد/سوره۱۳، آیه۱۵.    
۲. نور/سوره۲۴، آیه۳۶.    
۳. سبأ/سوره۳۴، آیه۱۲.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۰۳.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۰، ص۱۵۸-۱۵۹.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۴، ص۵۱۵.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۸، ص۴۸.    
۸. رعد/سوره۱۳، آیه۱۵.    
۹. اعراف/سوره۷، آیه۲۰۵.    
۱۰. انعام/سوره۶، آیه۵۲.    
۱۱. راغب اصفهانی، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۰۳.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۴۳۷.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۳۲۰.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۳۷.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۳۶.    
۱۶. نور/سوره۲۴، آیه۳۶.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۱۷۵.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۲۶.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۴۳.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۲۷.    
۲۱. سبأ/سوره۳۴، آیه۱۲.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۵۴۷.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۶۳.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۲۲۲.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،ج۸، ص۵۹۸.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «غُدُوّ»، ص۳۹۷.    






جعبه ابزار