• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غُلّوه (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




غُلّوه: (خُذُوهُ فَغُلُّوهُ)
«غُلّوه» از مادّه‌ «غل» چنان كه قبلًا هم گفته‌ايم زنجيرى است كه گاه به وسيله آن، دست و پاى مجرمان را به گردن آن‌ها مى‌بستند و بسيار مشقت‌بار و رنج‌آور بوده است.



(خُذُوهُ فَغُلُّوهُ) (فرمان مى‌رسد: او را بگيريد و در بند و زنجيرش كنيد!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: (خُذُوهُ فَغُلُّوهُ‌) ... (فَاسْلُكُوهُ) اين جملات دستور خدا به ملائکه را حكايت مى‌كند، كه بگيريد او را و در آتش بيفكنيد. پس تقدير كلام يقال للملائكة خذوه ... است، يعنى به ملائكه گفته مى‌شود بگيريد او را ... و كلمه غلوه امر از مصدر غل است، كه به معناى بستن با غل و زنجير است كه دست و پاى اسير را به گردنش مى‌بندد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. حاقه/سوره۶۹، آیه۳۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۱۰.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۴، ص۴۶۹.    
۴. حاقه/سوره۶۹، آیه۳۰.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۶۷.    
۶. حاقه/سوره۶۹، آیه۳۲.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۶۶۸.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۴۰۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۲۷۹.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۲۲.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «غُلّوه»، ص۴۰۳.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره حاقه | لغات قرآن




جعبه ابزار