فتر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَتْر (به فتح فاء و سکون تاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای انقطاع از جديّت در كار است. از مشتقات این واژه در
آیات قرآن فَتْره (به فتح فاء و سکون تاء) به معنای زمانى است كه در آن
پیغمبر نيست و زمان از
رسول قطع شده است.
فَتْر:
اصل فَتْر چنانكه
طبرسی فرمود، به معنى انقطاع از جديّت در كار است.
راغب فُتُور را سكون بعد از حدّت، نرمى پس از شدّت، ضعف بعد از قوّت گفته است.
(يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ لا يَفْتُرُونَ) «شب و روز خدا را
تسبیح می‌گويند و آرام نمی‌شوند». آيه درباره
ملائکه است.
(إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذابِ جَهَنَّمَ خالِدُونَ • لا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَ هُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ) «گناهكاران در
عذاب جهنّم پيوسته‌اند، عذاب از آنها قطع نمی‌شود و آنها در
جهنّم از نجات نوميداند». (نعوذ باللّه).
فَتْره:
(يا أَهْلَ الْكِتابِ قَدْ جاءَكُمْ رَسُولُنا يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلى فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ ...) «اى
اهل کتاب رسول ما به دوران
فترت و انقطاع
پیامبران آمد، تا نگوئيد كه به ما بشير و نذيرى نيامد».
فترت زمانى است كه در آن پيغمبر نيست و زمان از
رسول قطع شده؛ در دوران فترت
دین هست، ولى پيغمبر نيست.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فتر"، ج۵، ص۱۴۶-۱۴۷.
