فتی (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَتَى (به فتح فاء و تاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای تازه جوان است؛ دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
فَتَى به معنای تازه جوان است
، به دختر جوان «فتاة» گفته می شود
و به طور كنايه برای
غلام و
کنیز (برده) نیز استعمال می شود.
حضرت علی (علیهالسلام) درباره وضع زمان فرموده اند:
«انكم فى زمان القائل فيه بالحق قليل... فتاهم عارم و شائبهم آثم و عالمهم منافق» «شما در زمانى هستيد كه حقگويان در آن كمند جوانشان بد خلق، پيرشان گناهكار، عالمشان دو رو است».
(شرحهای خطبه:
)
در نامه ای به
عثمان بن حنیف فرماندار
بصره اینطور می نویسند که:
«يابن حنيف فقد بلغنى انّ رجلا من فتية اهل البصرة دعاك الى مأدية فاسرعت اليها» ، «پسر حنيف به من خبر رسيد كه مردى از جوانان اهل بصره تو را به ميهمانى دعوت كرده، شتابان به آن رفتهاى».
(شرحهای خطبه:
)
از این ماده دو مورد در «نهج» آمده است.
•
بنایی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «فتی»، ج۲، ص۸۰۲.