• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فطحیه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



فطحیه به پيروان عبداللّه افطح، فرزند امام صادق (ع) را گويند.




پس از شهادت امام صادق (ع) گروهى از شیعیان از آن رو كه عبداللّه افطح فرزند ارشد امام صادق (ع) بود و دعوى امامت كرد، بدو گرويدند
[۱] فرهنگ فرق اسلامى، ۶۵
.
فطحيّه به حديثى از امام صادق (ع) تمسّك جستند كه بنابر آن، امام بايد فرزند ارشد امام پيشين باشد.



فطحیّه معتقد بودند كه چون امام از دنيا مى‏رود، امام بعدى او را غسل مى ‏دهد و بر او نماز مى‏گزارد و او را در قبر مى‏نهد و انگشترى‏اش را به وراثت مى‏ برد
[۲] (الملل والنّحل،ج ۱ ص۱۶۷




. فرقه فطحیّه به دلايل متعدّد بقا نيافت و پس از مدّتى از ميان رفت؛ از جمله آنكه: به اعتقادات عبداللّه، كژى ‏ها و ناراستى‏هايى راه يافته بود. او به باورهاى حشویّه و مرجئه گرايش داشت و امام صادق (ع) نيز از اين امر آگاه بود
[۳] مصنّفات الشيخ المفيد، ۱۱/ جزء ۲/ ۲۱۰

ديگر آنكه عبداللّه از دانشِ بايسته امامت بى‏نصيب بود و از اين رو، روايتى درباره حلال و حرام از او روايت نكرده‏اند.
چون پيروانش چيزى از او مى‏پرسيدند، درمى‏ماند و پاسخ نمى‏داد
[۴] ر. ك. فرق الشيعه، ۸۸

سوم آنكه عبداللّه پس از پدر، بيش از هفتاد روز زنده نماند. او فرزند ذكورى نيز نداشت. اين عوامل موجب گشت تا برخى شیعیان از همان آغاز، امامت او را برنتابند و نپذيرند.
برخى ديگر از شیعیان نيز پس از مرگ عبداللّه از عقيده خويش برگشتند و به امامت حضرت موسى بن جعفر (ع) گرويدند
[۵] فرق و مذاهب كلامى، ۶۷
.


 
۱. فرهنگ فرق اسلامى، ۶۵
۲. (الملل والنّحل،ج ۱ ص۱۶۷
۳. مصنّفات الشيخ المفيد، ۱۱/ جزء ۲/ ۲۱۰
۴. ر. ك. فرق الشيعه، ۸۸
۵. فرق و مذاهب كلامى، ۶۷




فرهنگ شیعه،ص۳۶۰،پژوهشکده تحقیقات اسلامی،زمزم هدایت.



جعبه ابزار