• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قذف (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




قَذْف (به فتح قاف و سکون ذال) از واژگان قرآن کریم به معنای‌ انداختن و گذاشتن، و رها کردن که جامع‌ انداختن و گذاشتن است.



قَذْف: ‌انداختن و گذاشتن است. بهتر است آن را رها کردن معنی کنیم که جامع‌ انداختن و گذاشتن است‌.


(اَنِ‌ اقْذِفِیهِ‌ فِی التَّابُوتِ‌ فَاقْذِفِیهِ‌ فِی الْیَمِ‌) «موسی را در صندوق بگذار و آن را به دریا رها کن». معلوم است که‌ انداختن معمولی مراد نیست.
(وَ قَذَفَ‌ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ... ) (در دلهایشان وحشت افکند)، مراد‌ انداختن معنوی است‌.
(وَ لکِنَّا حُمِّلْنا اَوْزاراً مِنْ زِینَةِ الْقَوْمِ‌ فَقَذَفْناها) (بلکه مقداری از زیورهای قوم فرعون را که با خود داشتیم افکندیم)، شاید منظور آن است که آنها را در آتش‌ انداختیم و در آتش گذاشتیم تا ذوب شود.
در آیات قرآن محلی نیست که مراد از آن‌ انداختن معمولی باشد، مثل‌ انداختن سنگ، حتی‌ (وَ یُقْذَفُونَ‌ مِنْ کُلِّ جانِبٍ دُحُوراً) (از هر سو هدف قرار می‌گیرند، آنها به شدّت به عقب رانده می‌شوند) هم معلوم نیست که غیر محسوس نباشد.
(بَلْ‌ نَقْذِفُ‌ بِالْحَقِّ عَلَی الْباطِلِ فَیَدْمَغُهُ‌) «حق را در مقابل باطل می‌گذاریم که مغز باطل را می‌شکافد و بطلان آن را آشکار می‌کند». مراد ظاهرا براهین حقّ در مقابل باطل است.
(قُلْ اِنَّ رَبِّی‌ یَقْذِفُ‌ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُیُوبِ‌) به نظر المیزان مراد از «الحقّ» قرآن است، یعنی: «خدا قرآن را نازل می‌کند و به قلبم می‌اندازد و او علّام الغیوب است».
(وَ قَدْ کَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ وَ یَقْذِفُونَ‌ بِالْغَیْبِ مِنْ مَکانٍ بَعِیدٍ) (در حالی که پیش از این که در نهایت آزادی بودند به آن کافر شدند و بدون آگاهی و دورا دور، نسبت‌های ناروا می‌دادند). مراد از «قذفِ غیب» ظاهرا ایرادات واهی بر معاد است و چون از فاصله بعید، رساندن به هدف، مقدور نیست شاید مراد از این تعبیر آنست که ایرادات آنها ضرری به معاد ندارد.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۵۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۶۱.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۱۰۷.    
۴. طه/سوره۲۰، آیه۳۹.    
۵. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۵۰.    
۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۲۰۷.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۸.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۲۶.    
۹. احزاب/سوره۳۳، آیه۲۶.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۲۱.    
۱۱. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۹۱.    
۱۲. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۳۶.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۵۱.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۸۲.    
۱۵. طه/سوره۲۰، آیه۸۷.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۱۷.    
۱۷. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۹۲.    
۱۸. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۲۶۸.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۴۲.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۶۱.    
۲۱. صافات/سوره۳۷، آیه۸-۹.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۴۶.    
۲۳. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۲۳.    
۲۴. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۱۸۵.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۸۵.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۴۵۷.    
۲۷. انبیاء/سوره۲۱، آیه۱۸.    
۲۸. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۶۲.    
۲۹. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۳۶۸.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۶۸.    
۳۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۰۷.    
۳۲. سباء/سوره۳۴، آیه۴۸.    
۳۳. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۸۹.    
۳۴. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۵۸۶.    
۳۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۲۰.    
۳۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۲۹۰.    
۳۷. سباء/سوره۳۴، آیه۵۳.    
۳۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۳۴.    
۳۹. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۹۱.    
۴۰. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۵۸۹.    
۴۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۸، ص۶۲۲.    
۴۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۲۹۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "قذف"، ج۵، ص۲۵۹-۲۶۰.    






جعبه ابزار