قرینه متصل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قرینه متصل شیء متصل به
کلام ، و دلالت کننده بر مراد جدّی
متکلّم می باشد.
قرینه متصل، مقابل
قرینه منفصل می‌باشد، و عبارت است از قرینه‌ای که به کلام متصل بوده و از ملحقات آن (
ذوالقرینه ) محسوب می‌گردد و کلام مستقلی به حساب نمی‌آید؛
به بیان دیگر، قرینه‌ای که به کلام چسبیده و آن را یا از معنای ظاهری اش (
مراد استعمالی ) به مراد جدی متکلم منصرف می‌کند، و یا باعث تعیین یکی از معانی
مشترک لفظی می‌گردد، قرینه متصل نام دارد،
مثل: «رایت اسدا فی الحمام» که «فی الحمام» از ملحقات کلام شمرده شده کلام جدیدی را تشکیل نداده است و باعث انصراف مراد جدی
متکلم از معنای حقیقی به
معنای مجازی گردیده است.
قرینه متصل مانع ظهور ذو القرینه در معنایی که مراد جدی متکلم نیست، می‌گردد با وجود قرینه متصل، ظهوری برای کلام در مراد استعمالی منعقد نمی‌گردد به خلاف
قرینه منفصل که جلوی اصل ظهور کلام (ذوالقرینه) را نمی‌گیرد، بلکه مانع از
حجیت ظهور آن می‌گردد و بر آن مقدم می‌شود، چون
قرینه بر ذوالقرینه مقدم است.
ادراکات ضروری عقل به منزله قرینه متصل برای
کلام محسوب می‌شود.
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «قرینه متصل».
