قرینه ظنی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قرینه ظاهر «غیر نصّ» در مراد
متکلّم را «قرینه ظنی» گویند.
قرینه ظنی، که مقابل
قرینه قطعی می‌باشد، قرینه‌ای است که به طور ظنی، کلام را از معنای اصلی (حقیقی) به معنای دیگر (مجازی) که مراد جدی متکلم است بر می‌گرداند، یا یکی از معانی
مشترک لفظی را به طور ظنی، می‌شناساند؛
به بیان دیگر، قرینه‌ای است که در مراد متکلم ظهور دارد و
نص در آن نیست.
قرینه ظنی ممکن است لفظی باشد، مانند: «رایت اسدا یرمی» و یا غیر لفظی باشد، مانند دلالت
امر عقیب حظر بر
رخصت .
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «قرینه ظنی».
