• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قرینه قطعی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



به قرینه نصّ در تعیین مراد جدّی متکلّم «قرینه قطعی» گفته می شود.



قرینه قطعی، که مقابل قرینه ظنی می‌آید، قرینه‌ای است که به طور قطعی کلام را از معنای اصلی به معنای دیگری که مراد جدی متکلم است بر می‌گرداند یا اراده یکی از معانی لفظ مشترک را از سوی متکلم به طور قطعی معین می‌کند؛
به بیان دیگر، قرینه‌ای است که به طور قطع، مراد متکلم را بیان می‌کند؛

۱.۱ - مثال

برای مثال، در آیاتی از قرآن کریم کلمه «یدالله» به کار رفته است، و چون قرینه عقلی قطعی وجود دارد که خداوند جسم نیست و دست ندارد، باید آن را تاویل نمود و گفت: مراد از «یدالله» قدرت خداوند است.
[۲] جعفری لنگرودی، محمد جعفر، ترمینولوژی حقوق، ص۵۴۳.



۱. خویی، ابوالقاسم، مصباح الاصول، ج۳، ص۳۵۲-۳۵۱.    
۲. جعفری لنگرودی، محمد جعفر، ترمینولوژی حقوق، ص۵۴۳.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «قرینه قطعی».



جعبه ابزار