قوّت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قوّت: (خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ) «قوّت» در جمله
(يا يَحْيى خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ) معناى كاملًا وسيعى دارد و تمام قدرت‌هاى مادى و معنوى، روحى و جسمى در آن جمع است و اين خود بيانگر اين حقيقت است كه نگهدارى آئين الهى، اسلام و قرآن با ضعف و سستى، ولنگارى و مسامحه امكان‌پذير نيست، بلكه بايد در دژ نيرومند قدرت و قوت و قاطعيت قرار گيرد.
(يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا) (اى يحيى! كتاب الهى را باقوّت بگير و ما در كودكى فرمان نبوت به او داديم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مساله اخذ كتاب به قوة و امر به آن، در قرآن كريم مكرر آمده، مانند آيه:
(فَخُذْها بِقُوَّةٍ وَ أْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُوا بِأَحْسَنِها)،
آيه
(خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بِقُوَّةٍ وَ اذْكُرُوا ما فِيهِ) و آيه
(خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بِقُوَّةٍ وَ اسْمَعُوا) و همچنين آياتى ديگر و آنچه از سياق به ذهن تبادر دارد اين است كه مراد از اخذ كتاب به قوة تحقق دادن معارف آن و عمل به دستورات و احكام آن است با عنايت و اهتمام.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قوّت»، ص۴۴۸.
