قَضْب (لغاتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
'''قَضْب: ''
(وَ عِنَباً وَ قَضْباً) «قَضْب» (بر وزن جذب) در اصل به معناى سبزىهايى است كه آن را در نوبتهاى مختلف مىچينند
و در اينجا به معناى انواع سبزىهاى خوردنى است و ذكر آن به دنبال انگور، دليل بر اهميت اين مادّه غذايى است كه در علم غذاشناسى امروز، فوق العاده روى آن تكيه مىشود. گاه كلمه «قَضْب» به معناى قطع كردن و چيدن و واژه «قضيب» به معناى شاخه درخت آمده و «سيف قاضب» به معناى شمشير قاطع است. از «ابن عباس» نقل شده: منظور از «قَضْب» در اينجا «رطب» است، كه آن را از درخت مىچينند، ولى اين تفسير بسيار بعيد به نظر مىرسد؛ چرا كه در آيه بعد اشاره جداگانه به مسأله «رطب» شده است. بعضى نيز احتمال دادهاند: «قَضب» به معناى ميوههاى بوتهاى باشد (مانند خيار و هندوانه و مانند آنها) و يا ريشههاى گياهى (مانند هويج و پياز و كلم). ولى بعيد نيست «قَضْب» در اينجا معناى گستردهاى داشته باشد كه هم سبزىهاى خوردنى را شامل شود، هم ميوههاى بوتهاى و هم ريشههاى غذايى را.
(وَ عِنَبًا وَ قَضْبًا) (و انگور و سبزى بسيار)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: كلمه قضب به معناى سبزيجات تر و تازه است، كه انسان آن را مىخورد و اين كلمه در اصل به معناى قطع است و سبزيجات را اگر قضب خواندهاند به خاطر اين است كه پى در پى قطع مىشود. بعضى هم گفتهاند: منظور همه گياهانى است كه از زمين قطع مىشود، حتى علف حيوانات را هم شامل مىشود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قصی»، ص۴۴۱-۴۴۲.